بررسی تاثیر اموزش مهارت های اجتماعی مبتنی بر رویکرد شناختی- رفتاری بر سازگاری دانش اموزان نابینا

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت های اجتماعی و سازگاری دانش آموزان نابینای پسر پایه سوم راهنمایی انجام شده است. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و روش آن نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری کلیه دانش آموزان پایه سوم راهنمایی شهر اصفهان است. حجم نمونه شامل 36 دانش آموز پسر نابینا که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 18 نفر) جایگزین شده اند. ابزار پژوهشی پرسش نامه سازگاری بل 1٬961 بود که قبل از انجام مداخله (ارایه متغیر مستقل) در اروپا استفاده از آن پیش آزمون شدند. سپس گروه آزمایش و جلسات آموزش مهارت های اجتماعی مبتنی بر رویکرد شناختی - رفتاری نیچن بام 1977 به صورت گروهی شرکت داده شدند. در حالی که گروه کنترل برنامه عادی روزانه خود را دنبال می کرد. یک هفته پس از اتمام مداخله مجددا هر دو گروه با استفاده از آزمون سازگاری بل پس آزمون شدند. با استفاده از آزمون تی وابسته نه مرصاد به دست آمده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های تحقیق حاضر نشان داد که آموزش مهارت های اجتماعی در بهبود سازگاری دانش آموزان پسر نابینا در گروه آزمایش به طور معناداری موثر بوده است ( 0/01> p). آموزش مهارت های اجتماعی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری میچن بام 1977 سبب افزایش سازگاری دانش آموزان نابینا شده و کاهش نشانه های نقص مهارت های اجتماعی در آن ها گردیده است.

Keywords:

مهارت های اجتماعی , رویکرد شناختی-رفتاری , سازگاری , دانش اموزان , نابینا