بررسی تاثیر میزان هوای غیر عمدی بر مقاومت و دوام بتن حاوی مواد افزودنی طبیعی و شیمیایی

جهت استفاده از بتن به عنوان یک ماده ساختمانی با کاربردهای متعدد، می بایست به خواص مکانیکی و دوامی آن توجه شود. امروزه خواص دوامی بتن، به دلیل اهمیت طول عمر سازه ها، مورد توجه محققین و دانشمندان قرار گرفته است. در تمامی خواص ذکر شده میزان هوای غیرعمدی بتن، رابطه ای ویژه با خواص مکانیکی و دوامی آن دارد. در تحقیق پیش رو به بررسی رابطه بین هوای غیرعمدی و خواص مکانیکی و دوامی بتن پرداخته شده است. همچنین تاثیر مواد افزودنی شیمیایی و طبیعی شامل زیولیت، متاکایولن، میکروسیلیس و درصدهای مختلف روان کننده بر روی هوای غیرعمدی بتن مورد توجه قرار گرفته است. نمونه ها با آزمایش های اسلامپ، هوای بتن، نفوذپذیری آب، مقاومت الکتریکی، جذب آب و مقاومت فشاری برای سنین 7، 28 و 90 روزه، مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد بتن حاوی میکروسیلیس و زیولیت به ترتیب کمترین میزان هوا را دارد. نمونه های دارای متاکایولن و زیولیت به ترتیب بیشترین جذب آب را دارند و بتن های حاوی میکروسیلیس و متاکایولن به ترتیب کمترین میزان جذب آب را دارند. در آزمایش مقاومت الکتریکی در سن 7 و 28 روزه، نمونه شامل متاکایولن و زیولیت به ترتیب بیشترین نتایج را نشان داده اند. در سن 90 روزه، نمونه حاوی زیولیت و میکروسیلیس به ترتیب دارای بیشترین مقاومت الکتریکی می باشند. در مورد مقاومت فشاری نیز نمونه دارای میکروسیلیس و متاکایولن به ترتیب مقاومت بالایی دارند. نمونه های حاوی زیولیت در سن 7 روزه مقاومت کمتری از خود نشان دادند که در سنین بالاتر رشد نسبی بهتری داشتند. همچنین می توان به این نتیجه رسید که با افزودن میکروسیلیس و 1٫ 5٪ روان کننده به نمونه بتن، کمترین میزان هوای بتن و بیشترین مقدار مقاومت فشاری حاصل می گردد. در مجموع نتایج نشان داد، اگر میزان هوای غیر عمدی بتن کاهش داده شود، به صورت مستقیم یا غیر مستقیم خواص مکانیکی و دوامی بتن افزایش می یابد

Keywords:

هوای غیر عمدی بتن , زیولیت , متاکایولن , میکروسیلیس , روان کننده