بررسی تحلیل عاملی و ساختاری نگرش به پژوهش و رابطه آن با خودناتوان سازی وخوداثربخشی درمیان دانشجویان کارشناسی ارشد

هدف: هدف عمده پژوهش حاضرتحلیل عاملی تاییدی نگرش به پژوهش و رابطه آن باخود ناتوان سازی و خوداثربخشی درمیان دانشجویان کارشناسی ارشدترم آخردانشگاه کردستان بود روش طرح پژوهش ازنوع پژوهش همبستگی است تحلیل عاملی به شیوه چرخش متمایل ازنوع ابلیمین مستقیم و تحلیل عامل تاییدی برای اعتبار ابزار و همبستگی برای رابطه بین متغیرها بود حجم نمونه برای تحلیل عاملی و تاییدی و برای بررسی رابطه نگرش به پژوهش وباخود ناتوان سازی و خوداثربخشی سازی 400نفر بود که ازبین کلیه دانشجویان کارشناسی ارشد که درسال تحصیلی 1389-90 مشغول به تحصیل دردانشگاه کردستان بودند بصورت تصادفی ساده انتخاب شدند و مقیاسهای نگرش به پژوهش پرسشنامه ملاک خوداثربخشی و مقیاس الگوهای یادگیری سازگار برای ناتوان سازی درپژوهش را تکمیل نمودند و داده ها به روش تحلیل عاملی به شیوه چرخش متمایل ازنوع ابلیمین مستقیم و تحلیل عامل تاییدی و ضریب همبستگی رگرسیون تجزیه و تحلیل شد نتیجه گیری: نتایج به دست آ ده ازتحلیل عاملی با تحقیقات پیشین هماهنگ است و باتوجه به روایی و پایای پرسشنامه نگرش به پژوهش ازآن میتوان درمحیطهای پژوهشی و دانشگاهی استفاده کرد و باتاکید برنگرش مثبت به تحقیق ازخودناتوان سازی درانجام کارهای پژوهشی کاست و برمیزان خود اثربخشی تحقیق افزود

Keywords:

اعتباریابی پرسشنامه نگرش به پژوهش , خودناتوان سازی خود , اثربخش