بررسی مقدماتی ویژگیهای روانسنجی مقیاس ترجیح حروف الفبای نام (آی پی تی) برای سنجش عزت نفس نا آشکار
Publish place: Journal Of Educational Measurement، Vol: 5، Issue: 17
Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 562
This Paper With 24 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JEM-5-17_005
تاریخ نمایه سازی: 15 اردیبهشت 1397
Abstract:
زمینه: مطالعه عزت نفس یکی از فراوانترین روشهای مطالعه تفاوتهای فردی در روانشناسی است. در سالهای اخیر در نتیجه گسترش مدل فرایند دوگانه که هم بر اهمیت فرایندهای خودکاروهم بر فرایندهای تاملی تاکید میکند، مطالعات روانشناسی شناختی توجه خود را معطوف معرفی دو نوع عزت نفس آشکار و عزت نفس نا آشکار نموده است. هدف: هدف از اجرای تحقیق حاضر بررسی ویژگیهای روانسنجی (پایایی و روایی) مقیاس ترجیح حروف الفبای نام برای سنجش عزت نفس ناآشکار و انطباق آن با حروف الفبای زبان فارسی بود. روش: تحقیق حاضر یک مطالعه توصیفی از نوع پیمایشی بود که بر روی نمونهای 420 نفری (239 مرد و 181 زن) از دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه با استفاده از نمونهگیری تصادفی طبقهای انجام شد. در مرحله اول پایایی مقیاس آیپیتی به روش دو نیمه کردن و آلفای کرونباخ و بازآزمایی به فاصله 14 روز بر روی 280 آزمودنی به دست آمد و در مرحله دوم به منظور بررسی روایی مقیاس آیپیتی، همزمان با اجرای آن، مقیاسهای عزت نفس روزنبرگ، مقیاس عاطفه مثبت عاطفه منفی و مقیاس سلامت عمومی بر روی 140 آزمودنی اجرا شد. یافتهها: میزان همبستگی بین نمرات مقیاس آیپیتی به روش باز آزمایی 84/0 و ضرایب همسانی درونی آلفای کرونباخ و دو نیمه کردن به ترتیب، 87/0 و 89/0 به دست آمد. همچنین همبستگی معنادار آیپیتی با مقیاسهای سلامت عمومی(56/0 ،(عواطف مثبت (44/0 ،(عزت نفس روزنبرگ (30/0 (و عواطف منفی (36/0 (-نشاندهنده روایی همگرا و واگرای بالای مقیاس بود.نتیجهگیری: به طور کلی نتایج پژوهش نشان داد که روایی و پایایی مقیاس آیپیتی از شایستگی و کفایت لازم برای سنجش عزت نفس نا آشکار در جامعه ایرانی کردستان برخوردار است. با توجه به مناسب بودن شاخصهای روانسنجی این مقیاس میتوان گفت که این ابزار یک مقیاس مفید و مناسب برای ارزیابی عزت نفس نا آشکار در جوامع غیر بالینی است. همچنین تشابه نتایج گزارششده در پژوهش حاضر با پژوهشهای حاصل از زبانهای خارجی حاکی از مناسب بودن برگردان زبان این مقیاس به فارسی است.
Keywords:
Authors
بهرام ملکی
دانشجوی دکتری روانشناسی دانشگاه پیام نورعضو هییت علمی دانشگاه فرهنگیان پردیس شهیدمدرس کردستان
احمد علی پور
استادگروه روانشناسی دانشگاه پیام نورتهران
حسین زارع
دانشیارگروه روانشناسی دانشگاه پیام نورتهران
فرهاد شقاقی
دانشیارگروه روانشناسی دانشگاه پیام نورتهران