بررسی امکان تنظیم باردهی نارنگی کینو با استفاده از ترکیبات تنک کننده شیمیایی در جیرفت و کهنوج

Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 318

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

BAGHBANI09_123

تاریخ نمایه سازی: 21 اردیبهشت 1397

Abstract:

نارنگی کینو یکی از ارقام میان رس انتخابی جهت توسعه باغات مرکبات در منطقه جیرفت و کهنوج می باشد که از نظر کیفیت و کمیت محصول در رده اول ارقام نارنگی میان رس قرار می گیرد. معذالک نارنگی کینو تمایل شدیدی به سال آوری دارد بگونه ایکه عدم باردهی منظم این رقم در سال های متوالی مشکلات عدیدهای را در اقتصاد باغداران و صادرکنندگان و نیز مصرف کنندگان به همراه داشته است. یکی از روش های معمول برای غلبه بر سال آوری، کاهش تعداد گل و یا تعداد میوه چه ، تنظیم نسبت مناسبی از برگ به میوه است. به همین منظور آزمایشی در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار از بهار سال 93 بر روی درختان نارنگی کینو اجرا گردید، بگونه ایکه ماده شیمیایی نفتالین استیک اسید NAA در چهار سطح صفر شاهد 200و300و400 میلی گرم در لیتر ppm دردو زمان محلول پاشی 30 و 50 روز بعد از مرحله تمام گل در نظر گرفته شده اند.در واقع هفت تیمار در سه تکرار جمعا بر روی 21 پلات آزمایشی (هر پلات دو درخت) و 42 درخت اجراء شد. . عملیات اجرای طرح از بهار سال 93 سال on آور با محلول پاشی ترکیب های تیماری انجام شد. در واقع اعمال تیمارها در سال آورصورت گرفت . دو هفته پس از اعمال تیمارها در هر دو مرحله تعداد میوه چه های باقی مانده جهت تعیین درصد ریزش شمارش شد . اندازه گیری صفات مورد بررسی عملکرد محصول، وزن میوه، طول و قطر میوه، میزان TSS/TA، TA ،TSS ،ویتامین ث و درصد ریزش گل و میوه صورت پذیرفت. نتایج حاصله در تجزیه آنالیز داده ها در سال آور on نشان داد اثر نفتالین استیک اسید NAA بر روی میزان مواد جامد محلول TSS در سطح 5% بقیه صفات مورد بررسی در سطح 1% معنی دار شده است

Authors

احمد احمد پور

عضو هیات علمی مرکز تحقیقات ، آموزش کشاورزی و منابع طبیعی جنوب کرمان و دانشجوی دکتری میوه کاری دانشگاه شیراز.

علیرضا شهسوار

دانشیار گروه علوم باغبانی دانشگاه شیراز.