تاثیر روش مصرف و غلظت ترکیبات آلی نانو بر صفات توت فرنگی در شرایط گلخانه

به منظور بررسی اثر ترکیبات آلی بیولوژیک نانو بر روی عملکرد و اجزای عملکرد توت فرنگی رقم پاروس، در سال زراعی 1393-1394 این آزمایش بصورت فاکتوریل دو فاکتوره در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در شهرستان جیرفت اجرا شد. این آزمایش روش مصرف در دو سطح محلول پاشی و استفاده در سیستم آبیاری بعنوان فاکتور A ترکیب آلی پاپیتال نانو پارت در چهار سطح صفر و 1و1.5و2 در هزار در روش محلول پاشی و صفر، 1و1.5و2 کیلوگرم در هکتار در روش آبیاری بعنوان فاکتور B در نظر گرفته شده اند. نتایج نشان داد که در استفاده از کود آلی نانوپارت 2 درهزار عکس العمل گیاه نسبت به سایر تیمارها، بهتر بود به گونه ای که در این تیمار در اکثر صفات به نسبت 10-20 درصد از تیمارهای کودآلی نانوپارت پاپیتال 1/5 درهزار و سایر تیمارها بیشتر بود، استفاده از این غلظت کودی علاوه برافزایش عملکرد کمی و کیفی محصول که شامل عملکرد میوه در مترمربع، مواد جامد محلول، اسیدیته و ویتامین ث میباشد، هزینه های جانبی و استفاده بیش از حد سایر کودهای آلی و شیمیایی را کاهش داده و حتی باعث تقویت گیاه و حفظ خاک و محیط میگردد. در اثر متقابل روش تغذیه و غلظت کود آلی، بهترین ترکیب برای تولید و پرورش توت فرنگی در گلخانه،استفاده از روش تغذیه برگی یا محلولپ اشی توام با کود آلی نانو پارت پاپیتال به غلظت 2 در هزار می باشد. زیرا در این تیمار بیشتر صفات در توت فرنگی نسبت به سایر تیمارها به میزان 10-20 درصد افزایش نشان داد.

Keywords:

توت فرنگی , نانو پارت , پاروس , محلول پاشی