بهینه سازی تولید انرژی برقابی با حفظ اعتماد پذیری تامین نیازهای کشاورزی در سیستم چند مخزنی کارون و دز

در سیستم­های منابع آب با مخازن چند منظوره، معمولا برخی اهداف در تضاد با یکدیگر قرار دارند. یکی از رایج­ترین موارد، تقابل هدف برقابی با سایر اهداف تامین آب است. در این شرایط، بالا نگه داشتن تراز حداقل بهره­برداری، سبب افزایش ارتفاع آب (هد موثر) و تولید انرژی برقابی بیشتر می­شود. اما این سیاست بهره­برداری، منجر به محدود شدن دامنه تغییرات ذخیره و کاهش حجم فعال مخزن می­شود که ممکن است با افزایش خسارت در تامین نیازهای پایاب توام باشد. بر این اساس، یکی از اهداف اصلی در این پژوهش، حداکثر نمودن انرژی برقابی تولیدی در سیستم­های پیچیده چند مخزنه و چند هدفه است به طوری که نیازهای پایاب نیز با اعتماد پذیری مورد نظر تامین گردند. جهت نیل به این هدف، تراز بهینه حداقل بهره­برداری مخازن برآورد می­گردد. در این راستا، به توسعه یک مدل شبیه سازی- بهینه سازی در حوضه کارون بزرگ با در نظر گرفتن سیستم 6 سدی وضع موجود پرداخته شده است. با پیاده سازی این مدل، مقادیر انرژی برقابی تولید شده با استفاده از الگوریتم ژنتیک و طی یک فرآیند تکامل تدریجی حداکثر شده و انحراف از اعتماد پذیری مطلوب برای تامین نیازهای پایاب نیز با اعمال جریمه در تابع هدف، به طور همزمان کنترل می­گردد. نتایج نشان داد که سیستم ضمن تامین آب نیازها با اعتماد پذیری مطلوب 75 درصد، قادر به تولید انرژی برقابی با میانگین سالانه 18193 گیگاوات ساعت بوده است.

Keywords:

انرژی برقابی , مخازن , چند منظوره , الگوریتم ژنتیک , بهینه سازی