برنامه ریزی کم آبیاری در شرایط خشک و نیمه خشک کشور

به منظور تامین نیاز ابی گیاهان داشتن اطلاعات رطوبتی خاک، ویژگی های اقلیم و گیاه ضروری می باشد و در کنار آنها می بایستی به کمیت و کیفیت آب آبیاری نیز توج کرد در این راستا در صورتی که اقلیم قادر به تامین نیاز آبی گیاهان نباشد می توان با ابیاری تکمیلی اقدام به جبران کمبود نمود. برنامه ریزی آبیاری تلفیقی از پارامترهای موثر خاک به اقلیم، گیاه، اب آبیاری و مدیریت به منظور رسیدن به سود حداکثر توام با حفظ پایداری منابع می باشد. در شرایط خشک و نیمه خشک کشور که دارای دوره های متناوب خشکسالی، کمبود بارندگی و فزونی تبخیر و تعرق پتانسیل در فصول گرم سال می باشد تمهیدات ویژه ای را در رابطه با مدیرت منابع اب طلب می کند. همچنین با توجه به کاهش روزافزون منابع آب شیرین، راندمان پایین ابیاری، توسعه ی روش های نوین آبیاری و انتقال آب از طریق کنترل مراحل طراحی، اجرا و نظارت می تواند در جلوگیری از هدر روی آب، افزایش بهره وری، توسعه سطح زیر کاشت اراضی آبی و مقابله با شرایط نامساعد طبیعی مفید واقع شود. در این راستا شناسایی نقاط قوت و ضعف روش های مرسوم بهره برداری از منابع آب، خاک، اقلیم و گیاه و تبیین فرصت و ممکن مرتبط با آب کشاورزی ما را در ارایه راهبردهای مفید یاری خواهد دارد در این مقاله ضمن بررسی اجمالی مسایل و چالش های مرتبط با آب آبیاری، راه کارهای علمی برای برنامه ریزی کم آبیاری در شرایط خشک و نیمه خشک کشور و کاهش فشار به منابع طبیعی آب و خاک ارایه خواهد شد.

Keywords:

نیاز آبی , برنامه ریزی ابیاری , تنش خشکی , دوره ی رشد