تبیین و تشریح نقش برجسته های هخامنشی و اشکانی و مقایسه آن با عصر ساسانی

حجاری شاخه ای از هنر نقش کردن برروی صخره ها می باشد که به دو روش کنده و نقش بر جسته انجام می شده است .هنر نقش برجسته صخره ای از دوره ی لولوبیان اواخر هزاره ی سوم میلاد تا پایان ساسانیان 651 م ، در عصر باستان ادامه داشته است. در طول سه دوره هخامنشی اشکانی ساسانی حجاری ها به نوعی بصورت تاریخنگاری و مکتوب از دوره هخامنشی در ایران آغاز شد که اولین کتیبه ها نیز از داریوش بزرگ برجای مانده است.این رویکرد در عهد اشکانی با کمیت و کیفیت اندک ولی در عهد ساسانیان به رشد و ارتقاکیفی کتیبه ها و نقوش برجسته ای رسید. این هنر را می توان از عا لیترین نشانه های ذوق و علاقه ی هنرمندان ایرانی دانست.این نوشتار قصد داردتا با تبیین و تشریح نقش برجسته های هخامنشی و اشکانی و مقایسه با آن عصر ساسانی تفاوتها را مورد ارزیابی قرار دهد. در مقدمه به بیان مساله طرح سوال پزوهش ،فرضیه اولیه و چگونگی جمع آوری اطلاعات پرداخته ایم. در متن از حجاری های دوره هخامنشی تا ساسانی صحبت شده است.این پژوهش بصورت تحلیلی –توصیفی ،کتابخانه ای به نگارش در آمده است.

Keywords:

حجاری , صخره , نقش برجسته , لولو بیان , ساسانیان , هنر