استفاده بهینه از روانابهای مناطق خشک در کشاورزی پایدار

آب یکی از مهمترین عناصر موجود در کشاورزی می باشد بطوری که در صورت کمبود یا نبود آن کشت و زرع مختل می شود. از آنجایی که کشور ایران با کمبود آب بویژه در مناطق خشک و مرکزی آن روبه رو می باشد، توجه به تامین آب مهمترین نگرانی زارعین و کشاورزان در این بخش می باشد. با توجه به رژیم اقلیمی خشک و شکننده مناطق مرکزی ایران و پراکنش نامنظم زمانی و مکانی باران، میتوان با برنامه ریزی های مناسب در جهت کنترل رواناب های حاصل از بارندگی و استفاده بهینه از آنها تا حدودی به مشکل کمبود در این مناطق کمک کرد و برای ایمن شدن بخش کشاورزی در بخش آبیاری شاید بتواند تا حدودی موثر واقع شود. استفاده بی رویه کشاورزان از آب زیرزمینی در مناطق خشک مرکزی کشور باعث افت روز افزون سطح آب در این مناطق شده است که این مورد نیز به مشکل کمبود و بحران آب و به خطر افتادن امنیت زیستی در کشاورزی دامن زده است. در این مقاله سعی می شود با تحلیل مقدار بارش در منطقه منشاد استان یزد که یکی از مناطق خشک و سرد ایران می باشد، و میزان رواناب های ایجاد شده از آنها به هدر رفت آب از طریق هرز آبها در این منطقه پرداخته اشاره شود. و اینکه این مقدار آب هدر رفت شده چه حد می تواند نیاز آبی کشاورزان را تامین نماید و در نهایت به روش های استحصال آب در این منطقه جهت کشاورزی بهتر و پایدار تر پرداخته می شود.

Keywords:

رواناب , مناطق خشک , کشاورزی پایدار , جمع آوری آب