جلوه های مینیمالیسم ازهنر ومعماری تا گلستان سعدی

مینیمالیم آخرین جریان عمده ی مدرنیست ها است ومکتبی است که با نقاشی و مجسمه سازی آغاز شد و در سینما،معماری،موسیقی،ادبیات و... تبلور یافت.گروهی از منتقدان از داستان های مینی مالیستی با عنوان اتم شکافته شده نام برده اند. بارزترین ویژگی داستان مینی مال، حجم آن است یعنی داستان کوتاه کوتاه،که اغلب یک موقعیت کوتاه و برشی از زندگی وبیان دغدغه های کلی انسانی است. هنرمندان ونویسندگان ،اساس آثار و بیان خود را بر پایه سادگی بیان و روش های ساده وخالی از پیچیدگی بنیان گذاشته اند. این ویژگی هنری وگرایش به ساده گرایی پس از جنگ جهانی دوم در هنر غرب وبیشتر به وسیله ی هنرمندان امریکایی، گسترش یافت. گرچه درغرب پدیده ای نوظهور است اما در ادبیات کهن ایران آثاری فراوانی وجود دارد که دارای ویژگی های مینی مال است. مساله مهم این است که سعدی درگلستان همچون هنرمندان مینیمال، واقعیت ونیازهای جامعه ی قرن هفتم را در زمان روانپریشی در زمان حمله ویرانگر مغول ،با ایجاز وفشردگی خاصی بازتاب داده است. سعدی به درون مایه داستان پرداخته واز توصیف های زاید وغیر ضروری کاسته است ودر کمترین کلمات،معانی گسترده ای را بیان نموده ،که بسیار با اهمیت است. هدف اصلی در این مقاله بررسی حکایات گلستان می باشد که آیا با اصول داستان های مینی مالیسم قابلیت تطبیق را دارد و آگاهی به این موضوع باعث تغییر نگرش نوینی نسبت به ادبیات کهن ایران خواهد شد.

Keywords:

مینی مالیسم , معماری , حکایت های گلستان , سادگی , ایجاز