کنترل فرسایش و حفاظت شیب های خاکی و ترانشه راهها به روش بیوتکنیک (زیست سازه ای)

خاک، حاصل تاثیرات متقابل مجموعه عواملی است که به صورت داخلی و خارجی موجب تقویت یا کاهش تاثیر یکدیگر در ایجاد فرسایش می شوند.در جاده ها و تاسیسات مربوط به آنها، از جمله پل ها وکالورت ها و همچنین شیب های تندی که در اثر خاکبرداری در دامنه ها ایجاد می شود، بطور ناخواسته پتانسیل فرسایش پذیری خاک افزایش مییابد. استفاده از پوشش گیاهی روش مناسبی برای اصلاح شیب و بهسازی ترانشه جاده ها در کاهش خسارات می باشد. در سال های اخیر عمده توجه محققان به سمت روش های غیرسازهای بوده است که تحت عنوان روش های بیوتکنیک(زیست سازه ای) شناخته می شود. این روش ها از لحاظ طراحی و اجرا سادهتر و ارزانتر بوده و سازگار با محیط زیست منطقه است. ریشه گیاهان(سیستم ریشه و مقاومت کششی آن) با مسلحسازی خاک سبب افزایش مقاومت برشی خاک در مقابل نیروهای مخرب جریان آب، باد، فشار هیدرواستاتیک و فشار رانش خاک میشود . از میان گیاهان مختلف، گیاه وتیورگراس به علت دارا بودن ویژگی های منحصر به فرد، برای پایدار سازی شیب ها و ترانشه راه ها مناسب بوده و نتایج بسیار امیدوارکنندهای را به دنبال داشته است. در این تحقیق به بررسی روش های بیوتکنیکی حفاظت شیب دامنه ها ، ترانشه راه ها و کاهش فرسایش خاک به وسیله گیاه وتیور گراس اشاره شده است

Keywords:

بیوتکنیک , وتیور گراس , فرسایش خاک , پوشش گیاهی , , شیب های خاکی