بررسی امکان کشت دیم گندم در منطقه خواجه

هدف از این تحقیق کاربرد سیستم میکرولیز برای ارزیابی تناسب اراضی گندم در منطقه خواجه بود. بدین منظور، داده-های مزرعه ای و آزمایشگاهی از 26 واحد اراضی اخذ شد. سپس با استفاده از مدل های ترازا، سرواتانا و آلماگرا، به ترتیبمحدودیت های بیواقلیمی، کلاس های قابلیت و ارزیابی کیفی تناسب اراضی تعیین شدند . نتایج مدل ترازا نشان داد که کشتدیم گندم با کاهش عملکرد 40 تا 60 درصدی امکان پذیر است. همچنین رعایت برخی توصیه های مدیریتی مانند تعیین زمانحساس گیاه به آب آبیاری موجب صرفه جویی در مصرف آب بدون هرگونه تاثیر منفی در میزان عملکرد سالانه محصول می-شود. ارزیابی کیفی تناسب اراضی مستعد برای تیپ بهره وری گندم با استفاده از مدل آلماگرا نشان داد که 5 / 24 ، 1 / 24 ،4 / 21 ، 3 / 15 و 7 / 14 درصد اراضی به ترتیب در کلاس های عالی، مناسب، نسبتا مناسب، نامناسب قابل اصلاح، نامناسب غیرقابل اصلاح عمدتا به دلیل محدودیت های شوری و قلیاییت طبقه بندی شدند.

Keywords:

میکرولیز , آلماگرا , سیرا , ترازا