مطالعه شرایط اقلیمی شهرستان چابهار به منظور توسعه اکوتوریسم با استفاده از شاخص TCI

گردشگری طبیعت، نوعی گردشگری طبیعی و پایدار است که با مشارکت گردانندگان بومی و بهره گیری از پتانسیل های بومی و طبیعی گردشگری میسر می شود. در این تحقیق، ارتباط بین اقلیم به عنوان یکی از عوامل محیط طبیعی با اکوتوریسم و اثراتی که تغییرات اقلیم، می تواند بر روند توسعه ی گردشگری در ناحیه ی چابهار بگذارد، مورد بررسی قرار گرفته است. محدوده مورد مطالعه در یک دورهی 20 ساله مورد محاسبه قرار گرفته است. استفاده از شاخص TCI وضعیت آسایش و راحتی انسان در ماه های مختلف سال برای انجام این تحقیق از داده های ایستگاه هواشناسی استان سیستان و بلوچستان که از نظر طول دوره آماری مناسب به نظر می رسید، استفاده شده است. برای به دست آوردن نتایج بهتر، طول دوره آماری تمام ایستگاهها یکسان در نظر گرفته شدهاند. با توجه به رتبه به دست آمده در هر یک از زیر شاخص های TCI و محاسبه شاخص طبقه بندی و تجزیه و تحلیل داده ها و بررسی اثرات گردشگران بر محیط زیست چابهارشده است. نتایج این تحقیق نشان می- دهد بین اقلیم و سفر گردشگران به چابهارارتباط معنا داری وجود دارد. در پایان نیز راهکارهایی جهت استفاده بهینه از ظرفیت های آب و هوایی منطقه مورد مطالعه در رابطه با سفر گردشگران به این شهر ارایه شده است.

Keywords:

اقلیم , گردشگری , شهرستان چابهار , شاخص TCI