بررسی رابطه بین تاب آوری و امیدواری با انگیزش تحصیلی دانش آموزان دختر دبیرستانی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین تاب آوری و امیدواری با انگیزش تحصیلی دانش آموزان دخترمقطع متوسطه اول شهرستان گنبدکاووس بود. در این پژوهش همبستگی تعداد 383 نفر از دانش آموزاندختر مقطع متوسطه اول شهرستان گنبدکاووس به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند و برگهاطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون (2003)، مقیاس گرایش به امیدبزرگسالان اسنایدر (1991) و مقیاس انگیزش تحصیلی ولرند (1989) را تکمیل نمودند و نتایج بانرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که تاب آوری در پیش بینیانگیزش تحصیلی نقش معنادار دارد و حدود 27 درصد انگیزش تحصیلی بر اساس تاب آوری قابلپیش بینی است. امیدواری در پیش بینی انگیزش تحصیلی نقش معنادار دارد و حدود 8 درصد انگیزشتحصیلی بر اساس امیدواری قابل پیش بینی است. بین تاب آوری و امیدواری نیز رابطه معنادار وجودداشت. بنابراین، می توان با افزایش تاب آوری و امید به افزایش انگیزش تحصیلی کمک کرد.

Keywords:

تاب آوری , امیدواری , انگیزش تحصیلی