بررسی ارتباط رضایتمندی و نیازهای بوم گردان در مقاصد گردشگری

امروزه پدیده گردشگری و اکوتوریسم، به لحاظ درآمدزایی فراوان آن، بسیاری از کشورهای جهان را برآن داشته که سرمایه گذاری زیادی را به این بخش اختصاص دهند. اگرچه در ابتدا اهداف این صنعت، رفاهی و آسایش بود، اما در حال حاضر به امری فرهنگی- اقتصادی تبدیل شده و گسترش آن می تواند ابزاری برای تبادل و تعامل فرهنگ ها باشد. برنامه ریزی در حوزه بوم گردی که به عنوان مهمترین بخش صنعت گردشگری بوده، بدون شک یکی از راه های رسیدن به توسعه پایدار، رواج و گسترش این صنعت در کشور می باشد. امروزه رضایت گردشگر به عنوان با اهمیت ترین مقوله برای مدیریت مقاصد گردشگری به حساب می آید، برای دست یابی به رضایت گردشگر نیاز است تا نیازهای گردشگران شناخته شود و براساس نیازهای گردشگران متناسب با هر نیاز پاسخگو بود. از لحاظ انگیزه ی گردشگری، گردشگران را می توان به دو گروه گردشگران عام و گردشگران خاص (با علایق ویژه) دسته بندی نمود.گردشگران عام در پی سپری کردن ایام تعطیل هستند و فقط با مدها، سلیقه ها و ارزش های روز تغییر می کنند. و اما گردشگری خاص یا گردشگری با علایق ویژه، به دنبال آلترناتیوهایی نوین از مسافرت می رود، بوم گردی از نوع گردشگری خاص بوده و بوم گردان علاقه مندند به نقاط مختلف سفر کنند و از طبیعت و فرهنگ بومی و خاص هر منطقه لذت ببرند. مدیران و متخصصان بازاریابی مقاصد گردشگری باید تلاش کنند تا نوعی احساس تعلق و رضایت بین گردشگران و مقاصد بوم گردی ایجاد کرده و آن را بهبود بخشند تا از این طریق بتوانند رضایت و وفاداری گردشگران را به مقاصد بوم گردی افزایش دهند. از این رو هدف پژوهش حاضر شناسایی نیازهای بوم گردان و بررسی راهکارهای موجود برای دست یابی به رضایت گردشگران است. پژوهش حاضر از نوع پژوهش های کیفی بوده که به روش(توصیفی-تحلیلی) انجام شده و منابع اسنادی و کتابخانه ای بخش مهمی از اطلاعات پژوهش را شامل می شود.

Keywords:

رضایتمندی , بوم گردی , گردشگر , نیازهای گردشگر