بازآفرینی شهری با رویکرد توسعه محلات سنتی هم راستا با توسعه شهری (نمونه موردی شهر همدان)

پیش از انقلاب صنعتی و رشد فزاینده شهرها، محلات شهری رشدی تدریجی داشتند و ضمن حفظ ارزش های طبیعی اجتماعی و کالبدی خود، به نیازهای نسبتا ثابت ساکنین پاسخ می دادند. با ظهور نهضت نوشهرسازی در دهه 80 و 90 میلادی، نوعی نگرش جدید نسبت به شهرسازی و مسایل آن به وجود آمد. TND رویکردی است که از نهضت نوشهرسازی نشات گرفته است و می کوشد به نیازهای محله و ساکنین آن پاسخ مثبت دهد. این رویکرد تلاش می کند با تقویت و بهبود فضای اصلی محله، تعاملات اجتماعی را افزایش داده و از این طریق به بهبود حس تعلق به مکان، خوداتکایی اقتصادی و ارتقاء سرمایه اجتماعی نایل گردد. اصول این رویکرد شامل, توسعه متراکم،کاربری های مختلط، مساکن متنوع، خیابان های باریک و به هم پیوسته، پیاده محوری و استفاده از حمل ونقل پایدار می باشند. با توجه به رشد روزافزون جمعیت شهر همدان که به دلیل بافت شهری و قدمت این شهر نیاز به به کارگیری رویکردهای بازآفرینی شهری در آن بسیار محسوس بوده و دراین بین با توجه به گوناگونی محلات، برای دستیابی به توسعه شهری مناسب، بهترین گزینه استفاده از رویکرد TND است. اخیرا با توجه به افتتاح پیاده راه خیابان اصلی شهر همدان یعنی خیابان بوعلی و همچنین استقبال بسیار زیاد از این طرح، پیش بینی می شود بتوان با انجام نیازسنجی های مناسب و استفاده از راهکارهای ارایه شده در رویکرد TND، زمینه ایجاد پیشرفت های مناسب در این شهر حاصل شود. این مقاله با اشاره به اهداف و اصول رویکردTND تلاش می کند که به کمک آن ها حس پویایی، سرزندگی و پایداری را در محلات شهر همدان ایجاد نماید. درواقع این رویکرد می تواند مبنایی برای سیاست گذاری محله محور در فرایند بازآفرینی شهری تلقی شود. این پژوهش ازنظر ماهیت علمی، بنیادی و ازنظر روش داده پردازی، از نوع توصیفی تحلیلی بوده و در گردآوری داده ها نیز از دو روش اسنادی و کتابخانه ای استفاده شده است.