ارزیابی تاب آوری کالبدی مناطق در برابر زلزله نمونه موردی: مناطق پنج گانه شهر زاهدان

زلزله یکی از سوانح طبیعی است که بیشتر کشورها از جمله ایران با تهدیدات آن مواجه اند، ضرورت کاهش آسیب پذیری شهرها در برابر این سانحه طبیعی، یکی از اهداف مهم برنامه ریزی شهری می باشد. بدین منظور گام اول برای تحقق این هدف، شناخت و ارزیابی میزان تاب آوری شهر در مقابل زلزله احتمالی است. در این پژوهش که با روش توصیفی-تحلیلی انجام گرفته، با بهره گیری از مدل های ارزیابی چند معیاره از جمله AHP و VIKOR، سعی شده تا برآورد متناسبی از آسیب پذیری مناطق شهر زاهدان با استفاده از مولفه های کالبدی تاب آوری به عمل آید. وزنهای مولفه های مربوط به هر قلمرو با استفاده از مدل AHP استخراج و برای تعیین فواصل بین گزینه ها و گروه بندی معیارها از مدل ویکور استفاده شد سپس با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) به تلفیق شاخص ها پرداخته شد و در نهایت مناطق شهر به لحاظ تاب آوری کالبدی رتبه بندی شدند. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که در مجموع و با طیف های در شاخص های تاب آوری، منطقه 1 و منطقه 2 مطلوب ترین و منطقه 3 نامطلوب ترین است. منطقه 5 در رتبه سوم و درعین حال منطقه 4 با درجه نسبتا نامطلوب در رتبه پنجم قرار دارد.

Keywords:

تاب آوری کالبدی , زلزله شهری , زاهدان