نقش فضاهای میان افزا با رویکرد اکولوژی فرهنگی در توسعه پایدار شهری

بافت های تاریخی شهرهای ما سرمایه های بی بدیل و تجدید ناپذیر ما هستند و ساخت و سازهای جدید موجب استمرار روند زندگی در آن هاست اما در کشور ما به دلیل فقدان مبانی و رویکرد اصولی٬ این ساخت و سازها به تهدیداتی جدی در برابر ارزش های معماری و شهرسازی در بافت های کهن تبدیل شده٬ لذا طراحی فضاهای میان افزا می تواند نقش مهمی در جلوگیری و یا ایجاد آشفتگی ها و ارزش دهی به بافت های کهن داشته باشد. در بافت های درونی و هسته های مرکزی شهر میتوان از رهیافت فرهنگی و ویژگی های مثبتش بهره جست چرا که هم به کالبد دیروز احترام می گزارند و ساختارهای نو را در همخوانی با ساختارهای دیروز به این ترکیب می افزایند و محتوا و کارکردی را ارایه می دهند که روساخت آن جریان فرهنگی و اجتماعی٬ و زیر ساخت آن٬ ساز و کاری کاملا اقتصادی و پر بازه است٬ این مقاله با شناخت دقیق و بررسی فضاهای میان افزا٬ به نقش آن ها در توسعه ی پایدار شهری می پردازد.