ارزیابی استحصال آب باران از ساختمان های مسکونی (مطالعه موردی شهر شیراز)

ایران جزء کشورهای خشک کره زمین می باشد که برای برطرف کردن نیاز آبی ملزم به استفاده از راهکارهای خاصی است. استحصال آب و استفاده از آب باران روشهای مطرح در بهره برداری از آب هایی است که توجه کمتری به آن شده است، استحصال آب باران یکی از شاخص ترین تکنیک های مدیریت بهره برداری از آب باران برای مقابله با کم آبی می باشد که به سرعت در حال توسعه است. مبنای این روش اختصاص سطحی از زمین برای جمع آوری نزولات و سپس ذخیره سازی آن برای استفاده در زمان مورد نیاز می باشد. در واقع سیستم های جمع آوری نزولات جوی روش های مصنوعی جمع آوری و ذخیره آب باران هستند در این پژوهش شهر شیراز برای استحصال آب باران از پشت بام منازل مورد بررسی قرار گرفته است. و با استفاده از داده های بارش ده ساله (2004-2014) میزان پراکنش بارش در ماه های مختلف و میانگین بلند مدت بارش سالیانه 346 میلی متر به دست آمد. با تخمین مساحت پشت بام ها و جمعیت چنین برآورد شد به ازای هر نفر 8650 لیتر صرفه جویی در مصرف آب خواهیم داشت در نتیجه با توجه به میزان آب ذخیره شده و صرفه جویی انجام شده در هزینه ها، وقت و نیروی انسانی بسیار مقرون به صرفه می باشد.

Keywords:

آب باران , توسعه پایدار , پشت بام ساختمان , شیراز , مناطق خشک