واقعیت افزوده یک رسانه جدید است که کاربردهای زیادی در زمینه های آموزشی، پزشکی، سرگرمی، تبلیغات، نظامی و بسیاری زمینه های دیگر دارد. در واقعیت افزوده، در حالی که کاربر، دنیای واقعی پیرامون خود را تجربه می کند، دنیای مجازی را نیز در تلفیق با دنیای واقعی تجربه می کند. در حقیقت، واقعیت افزوده، همان دنیای واقعی است که یک دنیای مجازی شامل تصاویر، اصوات و ... به آن افزوده شده است. می توان
واقعیت افزوده را یک رسانه که اطلاعات دیجیتالی را با دنیای واقعی به صورت مکانی و زمانی تلفیق می کند و به صورت بلادرنگ قابل تعامل است تعریف کرد. در
واقعیت افزوده نیز باید به این نکته توجه ویژه ای داشته باشیم تا مخاطب، ابعاد و فواصل نسبی را به درستی درک کند. ترکیب دنیای مجازی با دنیای واقعی هم باید از نظر مکانی مناسب باشد و هم از نظر زمانی. دقت تلفیق مکانی بستگی به کاربرد
واقعیت افزوده دارد؛ مثلا این تلفیق در کاربردهای سرگرمی با خطای چند میلی متر قابل قبول است ولی خطای چند میلی متر در کاربرد جراحی پزشکی می تواند منجر به مرگ شود. البته تلفیق زمانی از تلفیق مکانی هم مشکل تر است؛ زیرا زمانی برای دریافت، پردازش و نمایش اطلاعات مورد نیاز است و این مراحل در هر حرکت کاربر باید تجدید شوند. اگر زمان این مراحل طولانی شود، کاربر در نمایش دنیای مجازی وقفه حس می کند و تلفیق دنیای مجازی با دنیای واقعی را مناسب نمی بیند و تجربه خوبی از
واقعیت افزوده به او دست نخواهد داد. در این مقاله ضمن معرفی سیستم
واقعیت افزوده و مفاهیم و اجزای مختلف آن، به مهم ترین مسایلی که در پیاده سازی یک سیستم
واقعیت افزوده با آن ها درگیر هستیم پرداخته شده و راهکارهای مناسب ارایه شده است.