تبین الگوی مدیریت محله در راستای مشارکت اجتماعی و توسعه پایدار محلی تهران تبیین الگوی مدیریت محله در راستای مشارکت اجتماعی و توسعه پایدار محلی تهران

رشد شهرنشینی، شهرگرایی و به طبع آن، معضلات شهرنشینی در سال های اخیر به دلایل مختلفی در جوامع مختلف بخصوص در جوامع جهان سوم از جمله ایران در حال افزایش است. این امر، مدیران شهری را به فکر واداشت تا به گونه ای مشکلات مسایل و معضلات را حل نمایند. یکی از راه حل های مدیران شهری در ایران و پس از جنگ میان ایران و عراق، در سال 1357 تصویب قانون تشکیل شوراها بود که در سال 1377 اجرایی گردید. به همین دلیل، تکاپو برای استفاده بیشتر و بهتر از ظرفیت مشارکت اجتماعی و فرهنگی شهروندان و توسعه پایدار محلی بخصوص یر شهرها و به ویژه در کلانشهر تهران بیشتر گردید، الگوها و سازوکارهایی برای ساختارسازی مردمی در سطح محلات و نواحی افزایش نهادها در کلانشهرها تهران اندیشده شده، ضرورت داشت؛ کانال های ارتباطی، اطلاع رسانی، نظارتی مردمی در سطح محلات به منظور شناسایی مشکلات و نارسایی های محله ای و انتقال آن به سیستم مدیریت شهری و بهره گیری از ظرفیت مشارکت های مردمی تشکیل و برقرار گردد. براساس مطالب مطروحه، نویسندگان و پژوهشگران این مقاله، سعی داشتند تا با بررسی و کالبد شکافی الگوی اجرا شده در سال های اخیر در شهر تهران تحت عنوان شورایاری ها و مدیریت محله با رویکردی جامعه شناختی و تاثیر آن در تحقق مشارکت شهروندی، اجتماعی و توسعه پایدار محلی، به موضوع بپردازد. در این مقاله سعی گردید، با استفاده از روش های کیفی، بررسی و تحلیل اسناد و متون مربوطه و جمع آوری و تحلیل داده های مرتبط در جریان و در نهایت مصاحبه های فراوان، اجرا و برقراری این الگو و تجربیات و ره آوردهای اطلاعات محققین، مولفه هایی برای مطلوبیت الگوی مشارکت اجتماعی در شهر تهران ارایه شود. هدف اصلی در انجام این مقاله، شناسایی موانع و محدودیت های تحقق مشارکت اجتماعی و مشارکت شهروندان براساس الگوی مدیریت محله و شورایای هست. برای این پژوهش می توان سوالاتی را مطرح نمود، چگونگی تاثیر و ارتباط الگوی اشاره شده با مقوله مهم مشارکت اجتماعی، میزان توفیق ان، چالش های آن و راهکارهای مطلوبیت بیشتر هست. نتایج حاصله از تحقیق نشان می دهد که محله محوری، واگذاری و برون سپاری برخی از فعالیت ها و برنامه های فرهنگی، اجتماعی، ورزشی، آموزشی و هنری مدیریت شهری به تهران به نهادهای مردمی مانند شورایاری ها، هییت امنا و مدیریت محله به منظور جلب سازماندهی و نهادینه کردن مشارکت شهروندان امری ضروری و مفید بود. هرچند به دلایل مختلف اجرای این الگو با چالش ها و مشکلات فراوان درونی و بیرونی مواجه بوده است. و فاصله زیادی تا تحقق اهداف اصلی این طرح ها و الگوها و ازجمله مهم ترین این اهداف یعنی افزایش مشارکت شهروندان وجود دارد. در نهایت برای مطلوبیت بیشتر این نهادسازی مردمی بر راهکارهایی از جمله تفویض واقعی قدرت و اختیارات به این نهاد، رفع موانع سخت افزاری، اموزشی و توانمندسازی اصلاح ساختار و قوانین مدیریت شهری، رفع موانع فرهنگی مشارکت و نظارت و راهبری موثرتر کار ارایه شده است.

تبین الگوی مدیریت محله در راستای مشارکت اجتماعی و توسعه پایدار محلی تهران تبیین الگوی مدیریت محله در راستای مشارکت اجتماعی و توسعه پایدار محلی تهران Keywords:

محله , مدیریت محله , مشارکت اجتماعی , شورایای , توسعه پایدار