سطح بندی و سنجش درجه توسعه یافتگی استان های ایران با استفاده از روش تحلیل مولفه های اساسی

برنامه ریزی منطقه ای با هدف توسعه و کاهش نابرابری از موضوع های مهم در کشورهای در حال توسعه محسوب میشود، لازمه برنامه ریزی منطقه ای، شناسایی جایگاه مناطق نسبت به یکدیگر از لحاظ توسعه است. کاهش نابرابری در بهره مندی از منابع، دستآوردها و امکانات جامعه یکی از مهمترین معیارهای توسعه به شمار میآید. لذا هدف از پژوهش حاضر، تعیین میزان توسعه یافتگی استان های کشور و نیز شناسایی مناطق محروم با استفاده از روش تحلیل مولفه های اساسی میباشد. به همین خاطر از داده های 177 متغیر در زمینه های گوناگون برای سال 93 استفاده شده و میزان توسعه یافتگی استان ها با استفاده از روش تحلیل مولفه های اساسی رتبه بندی شده است. بر اساس نتایج استان های تهران، البرز، اصفهان و یزد دارای بیشترین توسعه و استان های چهارمحال و بختیاری، لرستان، خراسان جنوبی، کردستان، ایلام، خراسان شمالی، سیستان و بلوچستان و کهگیلویه و بویراحمد در پایین ترین سطح توسعه قرار دارند.

Keywords:

سطح توسعه یافتگی , محرومیت , نابرابری , روش تحلیل مولفه های اساسی