مطالعه ای بر تجلی نمادها در سفالینه های اسگرافیاتو ( با استناد به سفالینه های مجموعه موزه های بنیاد )

نمادگرایی به عنوان یکی از ابزارهای تصویری و انتقال مفاهیم، در آثار زیادی از سفالگری ایران، معنا و صورت را به هم نزدیک کرده است. نمادها به کار رفته به عنوان نماینده های از مفاهیم اند و اغلب به صور گوناگون، رشته های ارتباطی خود را با واقعیت ملموس حفظ کرده اند. ایجاد نمادها و ارایه معادل تصویری آن توسط هنرمند سفالگر گاهی براساس شیوه های انتزاعی، و گاه ملهم از واقعیت در ویژگی های واقعی و زمانی با ترکیب ویژگی های مختلف، نقوش خاصی را با عملکردهای متفاوت به نمایش گذاشته است. با کنار هم قرار دادن این عناصر می توانیم پیوند و ارتباط با معناها و مفاهیم نامحسوس را فراهم نمود، که ریشه در فرهنگ، تاریخ و اساطیر ما دارد. هدف این نوشتار بررسی و مطالعه عناصر نمادین در سفال های اسگرافیاتو موزه بنیاد است تا روند شناخت و عملکرد عناصر و نمادگرایی در آثار سفالی ایران فراهم گردد. مطابق پژوهش انجام شده، عناصر نمادین به جای مانده، در پیوند با اندیشه ی ایجاد نمادها در تفکر پیش از اسلام و نیز باورهای قومی ترسیم شده اند. تحقیق حاضر با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی انجام گرفته است و جمع آوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای و مطالعه ی مستقیم سفال های اسگرافیاتو مجموعه بنیاد است.

Keywords:

مفاهیم نمادین , سفال اسگرافیاتو , نماد هندسی , نماد تلفیقی , نماد طبیعی