بررسی وضعیت تفکیک در مبدأ و بازیافت پسماندهای خشک در کلان شهر تهران ( مطالعه موردی : ایستگاه بازیافت شهرداری منطقه 3)

افزایش روز افزون جمعیت بشری و مهاجرت به شهرهای بزرگ دو مانع مهم بر سر فرایند برنامه ریزی بلند مدت بویژه در کشورهای در حال توسعه می باشد. کشور ما نیز به دلیل نداشتن زیرساختهای مناسب از این قاعده مستثنی نیست. در این راستا تولید چشمگیر مواد زائد جامد که خود نیز نشأت گرفته از عوامل مختلفی چون کنترل کیفیت کالاهای داخلی و یا وارداتی ، ضعف فرهنگی ، تورم و... می باشد ، به بحران پیشروی تصمیم گیران تبدیل شده است. در سالهای اخیر با همت سازمان بازیافت و تبدیل مواد ، ادارات بازیافت شهرداریها و پیمانکاران امر تفکیک در مبدأ و همکاری رو به افزایش مردم ، حجم قابل توجهی از پسماندهای خشک قابل تفکیک ، در مبدأ جدا سازی و مانع از دست رفتن همیشگی آنها شده است . به طوری که بر طبق آمار ایستگاه بازیافت شهرداری منطقه 3 ، میزان متوسط ماهانه پسماندهای خشک جمع آوری شده ، 190000 کیلوگرم بوده است که همین میزان جمع آوری پسماند خشک علاوه بر بازگشت مجدد این منابع به چرخه تولید ، ماهیانه مبلغ 78460000 ریال نیز در هزینه حمل و نقل زباله های منطقه صرفه جویی و در نهایت کمک شایانی به افزایش عمر محل دفن پسماندها و حفظ محیط زیست نموده است .

Keywords:

پسماند خشک , تفکیک در مبدأ , بازیافت