مدیریت پایدار منابع آب در کشاورزی با تاکید بر تغییرات آب و هوایی در استان سیستان و بلوچستان

آب یکی از منابع مهم برای توسعه کشاورزی در همه مناطق می باشد. با افزایش نیاز و توسعه کشاورزی زمین هایی که نیاز بهآبیاری دارند، در سالهای آینده افزایش خواهد یافت، این در حالی است که منابع آب شیرین از ناپابدار بوده و از چرخه کشاورزیخارج شده تا نیاز مصرف داخلی (شرب) و صنعت را برآورده سازند. علاوه بر این، بهره وری آبیاری بسیار پایین است، زیرا کمتر از56 درصد از آب مصرفی در واقع توسط محصولات کشاورزی مورد استفاده قرار می گیرد. استفاده پایدار از آب آبیاری اولویتیبرای کشاورزی در مناطق خشک است. بنابراین، با توجه به کمبود منابع آب و تغییرات آب و هوایی، تلاش های چشمگیری برایمعرفی سیاست ها و استراتژی هایی با هدف افزایش بهره وری آب صورت گرفته است. مدیریت بهتر معمولا به بهبود تخصیص آبو یا بهره وری آب آبیاری اشاره دارد. همچنین بهره وری به قیمت گذاری مناسب نیز بستگی دارد، در حالی که با توجه به نوع فنآوری مورد استفاده در اقلیم منطقه، شرایط محیطی و برنامه ریزی آب نیز بر بهره وری بیشتر از منابع آب تاثیر گذار است . شیوههای کشاورزی مانند مدیریت خاک، استفاده از آبیاری و کود و بیماری و کنترل آفات به مدیریت زیست محیطی در کشاورزی وحفاظت از محیط زیست مرتبط است. فشارهای اجتماعی و اقتصادی و تغییرات آب و هوایی محدودیت هایی را برای آب اختصاصداده شده به کشاورزی اعمال می کند. ارایه برنامه مدیریت پایدار آب در استان خراسان جنوبی نه تنها یک برنامه استراتژیکمحسوب می گردد، بلکه شامل بسیاری از ملاحظات دیگر مربوط به رفتار اجتماعی جوامع روستایی، محدودیت های اقتصادی و یاچارچوب قانونی و نهادی است که ممکن است به پذیرش بعضی از اقدامات و دیگران کمک کند. مدیریت پایدار آب در کشاورزی،که دارای نقش چند منظوره در سیستان و بلوچستان است، می تواند با اتخاذ راههکارهایی به پیشرفت در برنامه های آبیاری،کاربرد خاک و گیاه، قیمت گذاری آب، استفاده مجدد از فاضلاب های تصفیه شده، مشارکت کشاورزان در مدیریت آب و ایجادظرفیت فعال برای بهره وری آب تحت تغییرات اقلیمی انجام پذیرد.

Keywords:

راندمان آب , استفاده مجدد از آب , نوآوری , ظرفیت سازی , استان سیستان بلوچستان