اثرات ژله رویال بر بیان ژن های کدکننده آنزیم های آنتی اکسیدان در بلوغ وتولید برون تنی رویان بز

اثر غلظت های مختلف ژله رویال به عنوان یک آنتی اکسیدان، بر بلوغ برون تنی تخمک بز در یک طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار (غلظتهای صفر (شاهد)، 5، 10 و 20 میلی گرم بر میلی لیتر ژله رویال) بررسی شد. تخمدان های بز از کشتارگاه جمع آوری و مجموعه او وسایت کومولوس بز از فولیکول های آنترال جدا شدند و در محیط 199 Medium به همراه غلظت های مختلف ژله رویال کشت داده شدند. او و سایت ها پس از 24 ساعت به بلوغ رسیدند. نتایج نشان داد که افزایش غلظت ژله رویال به طور معنی داری ( 0 / 05> P) نرخ بلوغ برون تنی تخمک ها را از 54 درصد (تیمار شاهد) به 93 درصد (تیمار 20 میلی گرم در میلی لیتر) افزایش داد. افزایش غلظت ژله رویال در محیط کشت بلوغ، موجب افزایش معنی دار ( 0 / 05> P) نرخ کلیواژ از 2 / 64*62 / 5 درصد (تیمار شاهد) به 85 / 63 / 78 درصد (تیمار 20 میلی گرم در میلی لیتر) و نرخ تولید بلاستوسیت از 2 / 26=15 / 4 درصد (تیمار شاهد) به 38 / 63 / 42 درصد (تیمار 20 میلی گرم در میلی لیتر) شد. با افزایش غلظت ژله رویال در محیط، بیان نسبی ژنهای سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز به طور معنی داری افزایش یافت ( 0 / 05> P). بر اساس نتایج حاصل، افزودن 20 میلی گرم بر میلی لیتر ژله رویال در محیط بلوغ تخمک، موجب بهبود وضعیت اکسیداتیو، بلوغ هسته ای تخمک و رشد و نمو بلاستوسیست بز شد.

Keywords:

آنزیم های آنتی اکسیدانی , بلوغ برون تنی , تخمک بز , رشد و نمو رویان , ژله رویال