بررسی مرثیه سرایی در هرمزگان

مداحی اهل بیت و نوحه خوانی در سوگ آنان، از جمله کارهایی است که حادثه عاشورا را زنده نگهداشته است. ایمه نیز از مداحان و ذاکران، تقدیر میکردند، و برای این کار ، فضیلت و ثواب بسیار می شمردند. در استان هرمزگان شاعران با فهم این نکته که نوحه گفتن و نوحه خواندن در رثای امامان پاداش اخروی و دنیایی دارد به شعر نوحه و مرثیه روی آوردند چنانچه از قرن 12 تا کنون شاعران مرثیه سرای زیادی در این وادی داریم و در واقع: یکی از این آموزه های مقدس مذهبی که از دیر باز ذهن خلاق و نکته سنج بسیاری از شعرای مارا به خود مشغول داشته واقعه عاشوراست. از آنجا که ادبیات فارسی ایران، با دین و آموزه های دینی هم قرین است و همین امر یکی از مهمترین وجوه تمایز شعر فارسی با شعر دیگر کشورهاست؛ از این روست که ذهن خلاق و نکته سنج مرثیه سرایان میناب از دیر باز به بیان اندیشه های عاشورایی در اشعارشان مشغول داشته است و شاعران میناب از دویست سال پیش با سرودن دل نامه های گوناگون، ارادت خود را به خاندان عصمت و طهارت ابراز داشته اند و بدین صورت گامی در جهت زنده نگه داشتن حماسه ی نینوا برداشته اند. در این مقاله به مرثیه سرایی در هرمزگان پرداخته میشود.

Keywords:

مرثیه , شاعران , نوحه , هرمزگان