اصطلاحات فلسفی و کلامی در اخلاق منصوری

اخلاق منصوری از جمله کتب اخلاق فلسفی است که پس از اخلاق ناصری خواجه نصیرالدین طوسی به دست حکیمی دانشمند و عالمی اشراقی مذهب به نام میر غیاث الدین منصور دشتکی شیرازی 949-866 ق در اواسط قرن دهم نوشته شده است. در فاصلهٴ سه قرن میان خواجه نصیر و میر غیاث الدین منصور چند کتاب دیگر نیز در این زمینه به رشته تحریر در آمده است یکی مصباح الهدایه و مفتاح الکفایه عز الدین محمود کاشانی ف 699ق است که چاشنی صوفیانه ای دارد، دیگر اخلاق جلالی، تحریر جلال الدین دوانی 830-908 ق است و دیگر اخلاق محسنی تالیف کمال الدین حسین کاشفی سبزواری ف 910ق است امیر غیاث الدین منصور در این اثر که نقدی بر اخلاق جلالی است بیشتر به باب نخست حکمت عملی، تهذیب نفس پرداخته و در آن به ماهیت انسان و تمثیل هیکل او و غایت ایجاد وی و طریق سعادت او و یک بخش در اخلاق ملوک رذایل و فضایل نیز اشارت کرده است.امیر غیاث الدین با محتوای فکری فلسفی کلامی اشراقی، بسیاری از اصطلاحات این کتاب را تالیف کرده است که در بعضی موارد نظرات وی منحصر به فرد است.

Keywords:

اخلاق منصوری , اصطلاحات فلسفی , کلامی