سیمای پیر در مثنوی مولانا جلال الدین

زندگی دریایی است پر تلاطم که آدمی همراه با امواج آن گاهی اوج گرفته و زمانی با موج های خروشانش فرود آمده است. در ایام فرود زندگی خود به تجاربی ارزنده چون آگاهی و دور اندیشی دست یافته و پله های کمال را طی نموده است. با عالم علوی پیوند یافته و ارتباط خود را با عنایت و ارشاد پیری خردمند بدست آورده است. آثار شاعران و بزرگان جنبه های مثبت و منفی وجود آدمی را بیان نموده است. جنبه های ارزشند مانند درک عقلی که با گذر از گذشته و رسیدن به حقیقت تحقق یافته است و جنبه های منفی مثل کاستی های جسم، غرق شدن در گذشته که توانایی آدمی را کاهش داده است. این دوره ی کاستی از دیدگاه شاعر ارجمند مولانا مورد تحلیل قرار گرفته است.

Keywords:

مولانا , مثنوی , ایام عمر , پیر عقلی , پیر تقویمی