آزمون مدل معادلات ساختاری رابطه توانمند سازی روان شناختی با شادکامی و نقش میانجی اعتمادبه نفس و کارکنان اداره کل ورزش و جوانان خراسان رضوی

امروز سرمایه انسانی جزء اصلی و اساسی در سازمان و سرمایه های دیگر (فکری، اجتماعی، سازمانی) تابعی از سرمایه انسانی است. از طرفی دیگر یکی از مباحثی که در سال های اخیر در رویکرد روان شناسی مثبت مورد توجه قرار گرفته است مبحث شادی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی اعتمادبه نفس در رابطه توانمند سازی روان شناختی با شادکامی کارکنان اداره کل ورزش و جوانان استان خراسان رضوی با استفاده از روش پیمایش و به صورت میدانی انجام پذیرفت. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان رسمی، پیمانی و قراردادی که 100 نفر بودند و در سال 1٬395 در این اداره مشغول بکار می باشند بود. برای نمونه گیری به علت محدود بودن تعداد افراد جامعه و به منظور افزایش اعتبار درونی پژوهش، نمونه آماری برابر با تعداد افراد جامعه (تمام شمار) و پرسش نامه های برگشت داده شده در نظر گرفته شد. بر این اساس تعداد 80 نفر (80%) به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و به پرسش نامه های توانمند سازی روان شناختی وتن و کمرون 1٬998، پرسش نامه شادکامی آکسفورد 1٬989 و پرسش نامه اعتمادبه نفس روزنبرگ 1989 پاسخ دادند. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات پژوهش، از آمار توصیفی (تعیین فراوانی، میانگین، انحراف معیار و نظم نمودارها) آزمون کلموگروف اسمیرنف به منظور تحلیل استنباطی داده ها، آزمون ضریب هم بستگی اسپین و پیرسون ، برای تعیین ارتباط بین متغیرها، رگرسیون به شیوه گام به گام برای پیش بینی متغیرها و در نهایت از شیوه معادلات ساختاری به منظور تبیین نقش میانجی استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین توانمند سازی روان شناختی با اعتمادبه نفس و شادکامی رابطه معناداری وجود دارد و اعتمادبه نفس در رابطه بین توانمند سازی روان شناختی با شادکامی نقش میانجی ایفا می کند.

Keywords:

شادکامی , توانمندی روان شناختی , اعتمادبه نفس