رابطه انگیزش درونی و بیرونی و خودکارآمدی با تاب آوری دانش آموزان پسر پایه سوم مدارس متوسطه دوره دوم

هدف از پژوهش حاضر رابطه انگیزش (درونی، بیرونی) و خودکارآمدی و تابآوری دردانشآموزان پسر متوسطهی دوره دوم پایه سوم شهر صحنه میباشد. در این پژوهش که یک مطالعه توصیفی همبستگی است برای آزمودن فرضیه ها 118 دانش آموز از بین 350 دانش آموز پایه سوم، چهاردبیرستان پسرانه دوره دوم سطح شهر صحنه به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند و آزمودنی ها با استفاده از مقیاس خودکارآمدی عمومی شرروهمکاران (GSES) و مقیاس تابآوری کانر و دیوید سون (CD-RSC) و مقیاس انگیزش پیشرفت (درونی، بیرونی) هارتر مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس دادههارا با استفاده از آزمونهای آماری توصیفی نظیر میانگین، ضریب همبستگی پیرسون و انحراف استاندارد و آمار استنباطی نظیر رگرسیون چند متغیره تجزیه و تحلیل شده و نتایج نشان داد که بین متغیرهای مستقل انگیزش درونی و بیرونی و خودکارآمدی و متغیر وابسته تاب آوری رابطه مثبت معناداری وجود دارد

Keywords:

خودکارآمدی , انگیزش , انگیزش درونی , انگیزش بیرونی , تابآوری