در جستجوی پیش نیازهای تحقق یادگیری مادام العمر در نظام تعلیم و تربیت

یادگیری مادام العمر، یکی از مفاهیم نوظهوری است که از نیمه قرن بیستم به صورت جدی مطرح شده است. در عین حال، ویژگی های ایدگیرنده مادام العمر و نقش نظام رسمی تربیت در تکوین یا ابقای این ویژگی ها، تاکنون مبهم و لغزان بوده است. نوشتار حاضر در پی آن بوده است تا با استفاده از رویکرد تحلیل مفهومی، و با تحلیل دو مفهوم یادگیری و مادام العمر بودن یا ناظر بودن بر زندگی، الزامات یادگیرنده مادام العمر را معلوم نماید و در گام دوم و با استفاده از استنتاج ضمنی، چرخش هایی لازم در نظام تربیت رسمی برای تحقق این ویژگیها را پیشنهاد دهد. در مرحله نخست و با استفاده از تحلیل مفهوم زندگی، ویژگی هایی چون قابلیت تحمل موقعیت نامتعین و مبهم، استقلال و طعن ورزی، قدرت ارزیابی و کاوشگری و لذت از یادگیری برای یادگیرنده مادام العمر احصا شد و در نهایت، چرخش هایی چون چرخش از محتوای متورم به ارزیابی محتوا، چرخش از نگاه توده وار به رسالت فردی و چرخش از تربیت شهروند منقاد به شهروند منتقد برای نظام تربیت پیشنهاد شده است. بدون این چرخش ها، خطر یادگیرندگان ناقص الخلقه و سقط شده در نظام رسمی تربیت و عدم تحقق مادام العمر یادگیری، جامعه ما را تهدید می کند

Keywords:

یادگیری مادام العمر , زندگی , نظام رسمی تربیت