مدل برآورد تعداد تصادفات عابرین پیاده در نواحی ترافیکی با استفاده از متغیرهای کلان

در وقوع تصادف عابرین پیاده عوامل متعددی دخیل هستند. بررسی این عوامل میتواند به شناسایی عوامل موثر و پیدا کردن راهکارهای مناسب جهت کاهش تعداد تصادفات منجر شود. با توجه به این که عابرین پیاده به عنوان گروه آسیب پذیر در حمل و نقل شناخته می شوند لزوم توجه بیشتر به این مد از حمل و نقل لازم است. در این پژوهش با استفاده از متغیرهای کلان، مدل پیش بینی تعداد تصادفات ترافیکی عابرین پیاده در نواحی ترافیکی شهر تهران برآورد گردید. استفاده از متغیرهای کلان موجب توجه به شاخص های ایمنی در مطالعات مرتبط با برنامه ریزی حمل و نقل می گردد و موجب افزایش ایمنی قبل از بهره برداری از تسهیلات ترافیکی می شود. در این راستا مدل های پوآسون و دوجمله ای منفی با استفاده از متغیرهای کلان جمعیتی و اجتماعی مرتبط با نواحی مورد مطالعه برآورد گردیده اند. مدل نهایی بر اساس معیارهای برازش مدل به دست آمد. بر این اساس مدل دوجمله ای منفی دارای عملکرد بهتر در پیش بینی تعداد تصادفات عابرین پیاده در نواحی ترافیکی می باشد. همچنین بر اساس مدل نهایی افزایش جمعیت نواحی ترافیکی در گروه های سنی 29 تا 65 سال و بالای 65 سال و افزایش تعداد دانش آموزان و دانشجویان موجب افزاش تعداد تصادفات عابرین پیاده می گردد

Keywords:

عابرین پیاده , مدل کلان , مدل پوآسون , مدل دوجمله ای منفی