نقش الگوهای ارتباطی خانواده در بروز رفتارهای جامعه ستیزانه و آسیب های روانی-اجتماعی فرزندان

خانوداه یکی از مهم ترین پایگاه های ایجاد کننده سلامت روحی-روانی فرزندان می باشد. در صورتی که والدین با فرزندان رابطه مثبت و مبتنی بر صمیمیمت و محبت داشته باشند، فرزندان آن خانواده با کم ترین آسیب روانی اجتماعی مواجه خواهند شد. هدف اصلی پژوهش حاضر نقش الگوهای رفتاری والدین در بروز رفتارهای جامعه ستیزانه و آسیب های روانی-اجتماعی فرزندان می باشد. تحقیقات صورت گرفته در این زمینه نشان می دهد که یکی از مهم ترین عوامل رفتارهای جامعه ستیزانه و به تبع آن آسیب های روانی اجتماعی که همواره در طول تاریخ به عنوان یک تهدید جدی برای سلامت جامعه بوده اند، مشکلات روحی و عاطفی میان والد فرزند، عدم مهارت های ارتباطی والدین و بی توجهی به نیازهای روانی فرزندان بوده است. این تحقیق از نوع توصیفی و کیفی می باشد که اطلاعات آن از طریق رجوع بقه کتاب ها، مجلات علمی معتبر و شبکه های اینترنتی اطلاعات جمع آوری شده اند. در صورت عدم آگاهی والدین از مهارت های لازم و مناسب ذدر برقراری ارتباط با فرزندان آسیب های اجتماعی در خانواده در جامعه امری اجتناب ناپذیر بنظر می رسد. ستیز و اختلافات خانوادگی و نزاع بین پدر و مادر، تلخ بودن محیط خانواده برای تربیت فرزندان، سبک های تربیتی طرد کننده، اعتیاد، فرار از خانه، طلاق، بیکاری، خشونت، بزهکاری، ناهنجاری های رفتاری، سرقت و کودک آزاری را از جمله نتایج آسیب های اجتماعی عصر حاضر محسوب می شوند. فقر مادی خانواده، نابرابری های اقتصادی و اجتماعی، اختلافات طبقاتی، رفاه اقتصادی خانواده، کاهش مهارت های مربوط به روابط انسانی بر اثر مشغله فراوان، ضعف روابط انسانی به نوبه خود عامل مساعدی برای کشش به سوی انحرافات اجتماعی است.

Keywords:

خانواده , الگوی ارتباطی , آسیب های روانی-اجتماعی و فرزندان