مطالعه کیفی عوامل اجتماعی موثر بر خودکشی (مورد مطالعه: شهروندان شهر کرج)

خودکشی یکی از چالش های مهم اجتماعی محسوب می شود که فرد، خانواده و جامعه را تحت تاثیر قرار می دهد، آمارها حاکی از افزایش بروز خودکشی در کشور می باشد. در سال های اخیر شاهد روند روبه رشد میزان خودکشی نسبت به سال های گذشته در میان اقشار مختلف، بخصوص در میان قشر جوان و نوجوان بوده ایم . وجود چنین معضلی، زمینه را برای انجام پژوهش های علمی به منظور علت یابی و ارایه ی راهکارهای بهینه فراهم می سازد. مطالعه حاضر با هدف تعیین علل موثر بر خودکشی در شهر کرج به روش کیفی از طریق مصاحبه عمیق انجام گرفته است. روش نمونه گیری نظری و هدفمند با 9 نفر از مطلعین کلیدی مصاحبه شد تا اشباع نظری حاصل گردد. داده های گردآوری شده در قالب 5 مفهوم اصلی از جمله تقابلات بین نسلی، شکست عشقی و مشکلات روحی و روانی، انگ های اجتماعی، محرومیت یا وابستگی اقتصادی و مالی، خشونت و ازهم گسیختگی خانوادگی و انزوای اجتماعی و تعصب گرایی مطرح شد که آن مفاهیم نیز خود به سه مقوله عمده تحت عنوان فشار ساختاری، فشار هنجاری و فردیت عقیم مانده و یک مقوله هسته با عنوان طرد اجتماعی در خودکشی افراد کدگذاری و تحلیل شده اند. یافته ها بر مبنای نتایج این مطالعه، اقدام به خودکشی برساختی اجتماعی است و به مثابه امری بسترمند، نتیجه واکنش ها و تعاملات جوانان کرجی به فرصت ها و محدودیت های محیط اجتماعی و فرهنگی است. به عبارت دیگر، بازسازی معنایی خوانش اقدام کنندگان به خودکشی از چگونگی برساخت پدیده خودکشی، حاکی از آن است که آنها پدیده خودکشی را به مثابه واکنش و راهبرد گریزناپذیر به جدایی از جریان اصلی محیط اجتماعی فرهنگی درک و تفسیر کرده اند.

Keywords:

خودکشی , فشار ساختاری , فشار هنجاری , فردیت عقیم مانده , طرد اجتماعی