رابطه بین انگیزه ، پیشرفت و امید به آینده در دانش آموزان ورزشکار شهرستان دلفان

هدف از پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین انگیزه، پیشرفت و امید به آینده در دانش آموزان ورزشکار شهرستان دلفان می باشد. پژوهش حاضر با عنایت به ماهیت آن ( که به بررسی رابطه امیدواری با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ورزشکار شهر نوراباد می پردازد ) به لحاظ هدف در زمره پژوهش های کاربردی و به لحاظ روش گردآوری داده ها در زمره پژوهش های همبستگی قرار دارد. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان ورزشکار شهرستان دلفان در سال تحصیلی 97 - 96 می باشند. حجم نمونه آماری طبق جدول کرجسی مورگان 354 نفر برآورد گردید. ابزار گرداوری داده ها در این پژوهش شامل مقیاس امیدواری نوجوانان هیندز ( 1985 ) و معدل سال تحصیلی 97 - 96 دانش آموزان ورزشکار می باشد. در تحلیل رگرسیون چندگانه، تفکرخوش بینانه و تفکر بدبینانه به عنوان متغیر پیش بین و پیشرفت تحصیلی به عنوان متغیر ملاک وارد معادله شدند. نتایج نشان داد که میزان f بدست آمده ( 620 / 75 ) در سطح 001 / 0< p معنادار است و 30 درصد واریانس مربوط به پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ورزشکار به وسیله تفکر خوش بینانه و تفکر بدبینانه آن ها تبیین می شود ( 301 / 0 = 2R ). ضریب تاثیر تفکر بد بینانه ( 280 / 0 - = β ) با توجه به آماره t (-4/005) و 001 / <0 p نشان می دهد که این متغیر با احتمال 99 / 0 اطمینان تغییرات مربوط به پیشرفت تحصیلی را پیش بینی می کند. ضریب تاثیر تفکرخوش بینانه ( 302 / 0 = β ) با توجه به آماره t (4/319) و 001 / 0< p نیز نشان می دهد که این متغیر با احتمال 99 / 0 اطمینان تغییرات مربوط به پیشرفت تحصیلی را پیش بینی می کند.

Keywords:

انگیزه , پیشرفت , امید به آینده , دانش آموزان ورزشکار