بازنویسی منظومه های پنج گنج در ادبیات معاصر ایران

بازنویسی آثار کهن ادبی و برگرداندن آنها به نثر روان امروزی، یکی از انواع قابل توجه در ادبیات معاصر به شمار می آید. بازنویسی از منظومه های پنج گنج نظامی نیز از سال 1348 شمسی توسط فرنگیس پرویزی، آغاز گشت و تاکنون ادامه یافته است. از میان منظومه های خمسه نظامی گنجوی، بازنویسی لیلی و مجنون، به دلایل گوناگون بیش از سایر منظومه ها صورت گرفته است از جمله : محبوبیت و شهرت بیشتر این اثر در میان عوام، ساده و طبیعی بودن ساختار و زبان آنها، اشتمال بر موضوع فراق و عشق پاک و افلاطونی و وجود شخصیتهایی از طبقات متوسط و حتی فرودست جامعه و خوشابند بودن با ذوق مخاطب ایرانی ( به سبب ارمان گرایی و ذهنیت اسطوره ساز). بازنویسی ازمخزن الاسرای نیز به سبب وجود حکایت های کوتاه و عدم نتیجه گیری های صریح از آن ، دخالت تجربه های خاص عرفانی و روحانی شاعر، مضمون های عرفانی فلسفی و تعلیمی، تعقیدهای لفظی و معنوی موثر بر تکلف و تصنع و پیچیدگی زبان، چندان مورد توجه بازآفرینان آثار نظامی قرار نگرفته است.

Keywords:

بازنویسی , باز آفرینی , منظومه های خمسه , نظامی گنجوی