سقط جنین مسیلهای قانونی و شرعی است که از دیرباز مورد توجه بشر بوده و جوامع با توجه به فرهنگ و دین خود به راهحلهای مناسب برای آن در هر دوره اندیشیده و راهکارهای مختلفی را ارایه داده اند.از دیدگاه ادیان بزرگ ابراهیمی و
دین زرتشت و همچنین چینی ها، هندوها، بوداییها سقط جنین گناهی بزرگ شمرده میشود. اما آموزههای فلسفی افلاطون و ارسطو و خدایان یونان سقط جنین را جایز میدانستند. بعد از قرون وسطی وکم شدن قدرت کلیسا، آموزه های یونان باستان رونق بیشتری یافته و با توجه به شرایط اجتماعی خاص اروپا و جریانات فکری مختلف در سدههای بعدی و غلبه انسان مداری، هر روزه شرایط سقط جنین قانونمندتر گشته و در این میان انگیزه های پزشکی نیز حضور پررنگی داشتند. ابتدا خطر جانی مادر مجوز سقط جنین بود، سپس به آرامی خطر سلامتی مادر، خطر جسمی و روانی، درخواست و رغبت زن به آن اضافه گشته و حرمت و قبح آن برداشته میشود و در پارهای موارد بی تعهدی را برای انسان مدرن به ارمغان میآورد. همچنین با توجه به سیطره فرهنگی غرب و خودباختگیهای شرق موجب گردیده که این معضل، مسیله روز او هم باشد.این پژوهش با بهره گیری از روش مروری و کتابخانهای به بررسی سقط جنین در ادیان ابراهیمی پرداخته و با توجه به رواج
دین زرتشت قبل از
اسلام و تاثیر عمیق آن بر مردم ایران، آن را نیز مورد بررسی قرار داده است و همچنین به پیشینه سقط جنین در تمدنهای مختلف اشاره کرده است. به نظر میرسد ایران با توجه به سابقه دو تمدن عظیم ایرانی و اسلامی خود و نهادینه کردن نگرشهای عمیق آن در توجه به بنیاد خانواده و سلامت جامعه میتواند میزان سقط هایی را که به علت بی بندوباری های اخلاقی بوده و شمار آن هر روزه بیشتر میگردد را به طور چشمگیری کاهش دهد که البته این مسیله نیز همانند مسایل فرهنگی دیگر باید بنیادی و با برنامه ریزی دقیق انجام گیرد.