بازشناسی مفهوم هویت مکان در معماری و بررسی آن در معماری گذشته و معاصر ایران

یکی از مهترین مسایل و موضوعات مورد اهمیت بشر، موضوع هویت می باشد. و سعی انسان در شناخت و معرفی هویت مکان و شناخت جایگاه او در اجتماع می باشد. هویت هر فرد بیانگر گذشته و حال اوست ، و به انسان معنا میبخشد. بنابراین هویت نشات گرفته از فرهنگ، تاریخ ، محیط و همچنین کالبدهای معماری است. هویت مکان نشانگر خصوصیات اجتماعی و فرهنگی انسان در جامعه می باشد. در بررسی و مطالعه معماری سنتی و گذشته ایران در می یابیم که محیط همواره هویت خود را در هر دوره از زمان حفظ کرده و بیانگر خصوصیات اجتماعی و فرهنگی آن دوره می باشد. و میتوان با آن به هویت و تعلق مکانی افراد آن دوره پی برد و شناخت و همچنین فرهنگ و شیوه های اجتماعی و نوع معماری باعث افزایش هویت مکانی و حق تعلق اجتماعی بوده است.اما امروزه با بی توجهی به معماری گذشته و عدم الگوبرداری صحیح و عدم همدلی با معماری گذشته ایران بسیاری از ساختارهای معماری ما هویت خود را از دست داده اند و با عدم بی هویتی مواجه شده اند. بنابراین ما در این پژوهش سعی در بازشناسی مفهوم هویت در معماری و مقایسه آن در معماری گذشته با معماری معاصر ایران خواهیم پرداخت. پرسش این پژوهش اینگونه بیان میگردد که چه عواملی در معنا بخشی و ایجاد هویت مکانی در معماری تاثیر دارند و دلیل بی هویتی و کم رنگ شدن هویت در معماری امروزی ایران چیست برای پاسخ به این پرسش ها در این پژوهش از روش توصیفی، تحلیلی و برای گرد آوری اطلاعات از مطالعات کتابخانه ای استفاده گردیده است.

Keywords:

هویت , هویت مکانی , تعلق مکانی , بحران هویت