بررسی عوامل موثر بر ارتقای کیفیت کالبذی – اجتماعی بافت های فرسوده (نمونه موردی: محلات نخودچر، جماران و استخر عینک شهر رشت)

بازسازی شهری، در راستای نزدیک شدن به پایداری اجتماعی و کالبدی یکی از ابزار دستیابی به کیفیت بالای زندگی شهری است. از یک دهه اخیر مدیران و برنامه ریزان شهری بافت های فرسوده و فرسوده شهر رشت را مورد توجه قرار داده و جهت بهسازی این بافت ها دست به مداخلاتی دادند. در این مطالعه سعی می شود با شناسایی عوامل موثر در بهبود وضعیت کالبدی - اجتماعی و آسیب شناسی مداخله در نوسازی بافت های فرسوده شهر رشت به طور کامل پرداخت شود که تحقیق بنیادی و روش تحقیق تحلیلی - توصیفی می باشد نتایج کلی آزمون آماری t نشان می دهد که محله استخر عینک با توجه به یافته ها در چهار شاخص اصلی مورد بررسی از وضعیت بهتری نسبت به محله دیگر قرار دارد به طوری که میانگین میزان رضایتمندی و شاخص زیست محیطی نسبتا مطلوب و سه شاخصه کالبدی، اجتماعی و اقتصادی در وضعیت متوسطی می باشد. این وضعیت برای محله نخودچر تقریبا معکوس ارزیابی شده است و شاخص اجتماعی تقریبا متوسط ارزیابی شده و سه شاخصه کالبدی، اقتصادی و زیست محیطی در وضعیت نامطلوبی می باشد . هم چنین میزان رضایتمندی در چهار شاخص مورد مطالعه برای محله جماران نیز در شاخص اقتصادی مطلوب و پریدن و در شاخص های زیست محیطی و اجتماعی و کالبدی متوسط ارزیابی شده است در نهایت با توجه به نتایج حاصل شده راهبردهای پیشنهادی در چهار گروه اجتماعی فرهنگی، اقتصادی، زیست محیطی و کالبدی در قالب اهداف و سیاست های اجرایی ارایه می گردد.

Keywords:

کیفیت کالبدی - اجتماعی , بافت های فرسوده , پایداری محیط , بافت فرسوده محلات نخودچر , عینک استخر و جماران