اثربخشی بازی درمانی بر علایم بیش فعالی و کارکردهای اجرایی در بین دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر تهران

اختلال نقص توجه/ بیش فعالی شایع ترین اختلال روانپزشکی در کودکان است که 3 تا 7 درصد کودکان را در مدرسه مبتلا میکند. بنابراین هدف از انجام این مطالعه بررسی اثربخشی روش بازی درمانی بر علایم بیش فعالی و کارکردهای اجرایی در بین دانش آموزان مقطع ابتدایی دارای نقص توجه/ بیش فعالی منطقه 7 شهر تهران بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود، و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر اول ابتدایی منطقه 7 شهر تهران در سال تحصیلی 1395-1396 بودند. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای 3 مدرسه انتخاب و از بین دانش آموزان آن مدارس 20 نفر از آنها که دارای اختلال نقص توجه براساس ملاک های تشخیصی DSM-IV بودند به صورت تصادفی انتخاب و در گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند (گروه آزمایش= 10 نفر/گروه کنترل10 = نفر). ابزار پژوهش پرسشنامه بیش فعالی کانرز فرم والدین و پرسشنامه عصب روانشناختی کانرز بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از دو سطح توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (تحلیل کوواریانس) استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که روش بازی درمانی بر علایم بیش فعالی دانش آموزان موثر بوده، وباعث کاهش بیش فعالی آنها شده است .(P> 0/005) همچنین نشان داد که تاثیر روش بازی درمانی در کارکردهای اجرای دانش آموزان دارای اختلال نقص توجه/ بیش فعالی موثر بوده است .(P> 0/005) بنابراین استفاده از درمانهای مبتنی بر این روش برای درمان دانش آموزان مقطع ابتدایی دارای اختلال نقص توجه/بیش فعال پیشنهاد میشود.

Keywords:

بازی درمانی , علایم بیش فعالی , کارکردهای اجرایی , دانش آموزان مقطع ابتدایی