ارایه روشی جهت تخصیص بهینه اتوبوس های اعزامی در ناوگان حمل و نقل درون شهری مطالعه موردی: خط ویژه شهر رشت

حمل و نقل عمومی یکی از شاخص های توسعه یافتگی و از جمله مهم ترین جوانب در مدیریت کلان شهرهاست. خطوط اتوبوس رانی ازجمله پر کاربردترین و شناخته شده ترین شیوه های حمل و نقل عمومی محسوب می شود. هدف از این تحقیق یافتن بهترین ترکیب از تعداد اتوبوس ها برای سفرهای درون شهری در ناوگان اتوبوس رانی می باشد. اساس کار روش پیشنهادی بر مبنای مدنظر قرار دادن اطلاعات آب و هوایی و دخیل ساختن نظرات کارشناسی و تجربی افراد خبره بر روند اعزام اتوبوس می باشد. درنهایت با توجه به این روند، عدد مناسب و بهینه برای تعداد اتوبوس های هر خط، که در این تحقیق به طور موردی به خط ویژه شهر رشت پرداخته شده است، تعیین می شود تا با کاهش زمان سفر موجبات افزایش رضایت مندی شهروندان فراهم آید. به این منظور یک سیستم استنتاج فازی پیشنهاد می شود که توانایی مدل سازی اعزام را با توجه به شرایط محیطی و آب و هوایی و همچنین لحاظ کردن نادقیقی و عدم قطعیت و تاثیر هم زمان آن ها با هم را داراست.

Keywords:

سیستم اتوبوس رانی , تخصیص ناوگان حمل و نقل عمومی , منطق فازی