بررسی تحلیلی ارتباط بین یادگیری کوانتومی و افزایش خلاقیت در درس ریاضیات

ریاضیات از گذشته به مانند زبانی برای اندیشیدن در برنامه های درسی مدارس مورد توجه بوده است و انتظار می رود به کمک آن دانش آموزان بتوانند چگونه اندیشیدن و بهتر زیستن را در جهان پر از تغییرات بیاموزند تا بدان جا که گاه ریاضیات را رمز موفقیت حرفه ای دانسته اند .اما دنیای پر از تغییرات خلاقیت را منبع مهم ارزش آفرینی، سرآغاز کار آفرینی، عامل اصلی در شایستگی ها و رفاه اجتماعی ،عامل کلیدی در اقتصاد قوی ، مبنای رشد اقتصادی و عنصر اساسی توسعه افراد و مهارت ضروری زندگی می داند بنابراین خلاقیت برای تمام عرصه های زندگی و سلامت اجتماعی ، مقابله با مشکلات ، گسترش فرصت ها و بهبود توسعه ی تمامی فعالیت ها در زندگی روزمره حیاتی است. آن چه که می تواند زمینه ساز خلاقیت در افراد شود ایجاد بستر لازم در تعلیم و تربیت است . برای موفقیت در این مسیر باید به بخش ها و عوامل مختلف موثر در تربیت اهتمام داشت .یکی از این عوامل تاثیرگذار معلم و روش های تدریس او در کلاس است استفاده از مدل ها و تکنیک هایی که امروزه معلمان در مدارس در تدریس دروس به خصوص درس ریاضیات به کار می بندند نشان دهنده ی توجه آن ها به عنصر خلاقیت است . در این تحقیق تلاش شده تا با استفاده از روش تحقیق توصیفی – تحلیلی به تحلیل ارتباط بین مدل یادگیری کوانتومی دردرس ریاضیات ، در افزایش زمینه ی برای خلاقیت در دانش آموزان پرداخته شود .

Keywords:

مدل یادگیری کوانتومی , خلاقیت , ریاضیات