بررسی میزان پرخاشگری و گوشه گیری در بین دانش آموزان پسر ورزشکار و غیر ورزشکار

این پژوهش با هدف بررسی میزان پرخاشگری و گوشه گیری در بین دانش آموزان پسر ورزشکار و غیر ورزشکار مدارس متوسطه شهر تبریز انجام شد. نمونه ی آمار شامل 75 نفر از هر دو گروه دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار می باشد و نمونه گیری به روش خوشه ای و بلوک بندی مناطق مختلف تبریز و انتخاب یک مدرسه متوسطه از هر ناحیه تبریز انجام شده است. ابزارهای گردآوری داده ها عبارتند از پرسشنامه استاندارد پرخاشگری باس و پری و پرسشنامه ی محقق ساخته گوشه گیری که دارای روایی محتوایی و گروه های مستقل در سطح T پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ محاسبه و 0/79 بدست آمده است. داده ها با استفاده از آزمون مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان می دهد بین میزان پرخاشگری کلی، گوشه گیری و از بین مولفه های (p<0/5) معناداری پرسشنامه پرخاشگری باس و پری، پرخاشگری کلامی، پرخاشگری جسمی و خشم دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار تفاوت معنی داری وجود دارد و تنها در مولفه دشمنی پرسشنامه پرخاشگری باس و پری بین داشن آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار، تفاوت معنادار ملاحظه نشد. به طور کلی نتیجه گیری می شود پرخاشگری و گوشه گیری دانش آموزان پسر ورزشکار به دلیل خالی کردن هیجانات، احساس تندرستی و انرژی که در حین ورزش می گیرند کمتر از دانش آموزانی است که غیر ورزشکار هستند.

Keywords:

پرخشاگری , گوشه گیری , دانش آموز ورزشکار , دانش آموز غیر ورزشکار