تحلیل نابرابری فضایی در مناطق شهری با استفاده از مدل تاپسیس1 نمونه موردی: منطقه 18 شهرداری تهران

رشد نامتوازن و ناهمگون کلان شهرها در طی سالهای اخیر باعث شده است که ایجاد فرصتهای برابر برای دسترسی به انواع خدمات شهری برای شهروندان تا حد زیادی کاهش یابد و موجب بروز نابرابری فضایی درسطح مناطق شهری شود. نابرابری فضایی شهری منجر به بروز پدیدههای افت شهری به عنوان سطوح بالای شاخصهایی چون بیکاری، فقر و آلودگی محیطی و فقر شهری به عنوان پدیدهای چند بعدی شامل مجموعه ای از محرومیتها، از جمله عدم دسترسی به فرصتهای اشتغال، مسکن و زیرساختهای مناسب، شده است. هدف این پژوهش بررسی و شناسایی مولفههای نابرابری فضایی در دو بعد عینی و ذهنی و تحلیل و سنجش این مولفه ها در مناطق شهری است. روش تحقیق در پژوهش حاضر بهصورت توصیفی تحلیلی و بر حسب هدف کاربردی هست. به منظور تحلیل مولفه های نابرابری فضایی در دو بعد عینی و ذهنی و رتبه بندی نواحی منطقه 18 شهرداری تهران از روش تاپسیس استفاده شده است. نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر این موضوع است که هر پنج ناحیه منطقه 18 شهرداری تهران دچار نابرابری فضاییاند و بر اساس مدل تاپسیس به این نتیجه رسیدیم که در سطح هر 5 ناحیه نیازمند مداخله در راستای کاهش نابرابری فضایی با تکیه بر ابعاد اجتماعی اقتصادی رهیافت تجدید حیات شهری با در نظر گرفتن فرهنگ و ساختار غالب بومی منطقه هستیم. اما در بین خود نواحی برحسب امتیاز کسب شده ناحیه 1 و 2 با اولویت بیشتری میباشند.

Keywords:

نابرابری فضایی , افت شهری , فقر شهری , تجدید حیات شهری , ارزیابی چند معیاره , منطقه 18 تهران