ارزیابی عملکرد لرزه ای میراگرهای تسلیمی T-ADAS در قاب های فولادی بلند مرتبه تحت تحریکات حوزه نزدیک گسل

در این پژوهش عملکرد و کارایی سیستم میراگر تسلیمی ( ADAS-T ) در زلزله های حوزه نزدیک در مقایسه با سازه های مهاربندی شورون مورد بررسی قرار گرفته است. زلزله های حوزه نزدیک با توجه به محتوای فرکانسی بالا، انرژی زیادی به سازه وارد کرده و باعث بروز خسارت های زیادی به سازه ها می شوند. یکی از راهکارهای مناسب جهت بهبود پاسخ های لرزه ای استفاده از سیستم های ایتلاف انرژی می باشد که با عملکرد مناسب انرژی ورودی به سازه را کاهش می دهند. در این مطالعه یکی از روش های کنترل غیرفعال از طرح لرزه ای برای ساختمان های اسکلت فلزی مورد بررسی قرار گرفته است با تعبیه میراگر فلزی جاری شونده در سیستم های مهاربندی شده ساختمان های اسکلتی، مقاومت در برابر زلزله و پتانسیل کنترل خسارت آنها را می توان به میزان قابل ملاحظه ای بهبود بخشید. درحین تحریکات شدید زلزله، روش اتلاف انرژی در این سیستم ها بدین صورت است که پره های مثلثی شکل این میراگر معمولا بسیار زودتر از المان های سازه تسلیم و وارد محدوده غیرخطی خود می شوند و بدین ترتیب در طی چرخه های هیسترتیک خود انرژی تحریک خارجی مخصوصا زلزله را به صورت گرما اتلاف و از چرخه باربری سازه خارج می کنند. این قابلیت سبب می شود که عملا وظیفه تحمل بخش قابل توجهی از نیروهای جانبی وارد شده به سازه از عهده سیستم باربر معمول خارج شود و به سیستم مستهلک کننده غیر فعال واگذار شود. در این مطالعه از یک ساختمان 15 طبقه با سیستم مهاربندی با و بدون میراگر تسلیمی در نظر گرفته شده است. میراگرهای تسلیمی به صورت دستی بر مبنای آیین نامه NEHRP 2000 [5] طراحی شده و رفتار میراگرها و ساختمان به صورت غیر خطی در نظر گرفته شده است. در نهایت با بررسی و مقایسه انرژی ، جابجایی و شتاب سازه در مرکز جرم بام، کاهش چشمگیری در نتایج برش پایه و شتاب و دریفت طبقات و کاهش انرژی ورودی به سازه در سیستم با میراگر تسلیمی نسبت به سازه های مهاربندی مشاهده می شود.

Keywords:

تحریکات حوزه نزدیک , میراگرهای تسلیمی , تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی , کنترل غیرفعال