بررسی آموزه هایی از اخلاق اجتماعی در حماسه ملی ایرانیان

این نوشتار تلاشی است برای بیان وجوهی از ظرفیت گسترده شاهنامه فردوسی، یکی از مهم ترین متون فرهنگیایران و حماسه ملی ایرانیان که با توجه به ماندگاری و گستردگی نفوذ آن در میان اقشار گوناگون ایرانیان درطی روزگاران، می توان آن را یکی از برجسته ترین اسناد تاریخ و فرهنگ این جامعه دانست که از سپیده دم تاریخاساطیری تا امروز با این مردم بوده است و نسل به نسل با آنان همراه و همرنگ شده است.قطعا هر اثر بزرگ فرهنگی که بتواند به گستردگی در میان مردم یک جامعه نفوذ پیدا کند، برای شناختدرس تتر و بهتر آن جامعه لازم و ضروری خواهد بود. در این کتاب نیز می بینیم که فردوسی، اندرزها و مسایلغامض فکری را با نهایت فصاحت و بلاغت و ایجاز شگف تآور به زبان شعر بازگو کرده است. استفاده از ایناندرزها و بیان های فکری در طی روزگاران دچار قوت و ضعف بوده است و هر زمانی به اقتضای مسایل خاص ومبتلابه آن روزگار از آن پندها و پیا مها استفاده می شده است و به یقین می توان گفت: شاهنامه بخشی از هویتاین ملت شده است؛ هر چند، استفاده از پیام های اخلاقی و رفتاری این اثر بنا به شرایط روزگار در نوسانبوده اند.

Keywords:

شاهنامه , حماسه ملی , اخلاق اجتماعی , خرد , آزادگی , وطن