بررسی مضامین سیاسی و پایداری انقلاب ایران در شعر محمدعلی یعقوبی، نمودی از پیوند فرهنگی ایران و عراق

نیک پیداست که بسیاری از آثار ادبی، متاثر از مسایل اجتماعی و سیاسی عصر خود، افزوده ای ارزشمند و شایسته در ادبیات پژوهی مطرح می شوند. روی همین اصل، از جمله عرصه های ظهور و بروزنگرش و پنداشت های مرتبط با سیاست، هنر و ا دبیات به شمار می آید. در این میان، بررسی درون مایه های شعر معاصر عراق؛ مانند دیگر دوره های ادبیات متعهد عربی، با تاثیر از موضوعات پایداری و تحولات سیاسی، قابل ژرف نگری و پی جویی می باشد. شعر انقلابی مضامین سیاسی و اجتماعی متنوعی را در بر می گیرد که موضوع اصلی آنها دعوت به مبارزه و تحمل سختی ها و مشکلات آن، بیان بیدادگری ها و ظلم و استبداد و تصویر چهره بیدادگران، ستایش آزادی و آزادی، مرثیه خوانی برای اسارت، بیان ناامیدی ها و شکست ها و امیدواری ها و پیروزی ها، بزرگداشت قهرمانان و ستایش مبارز و شهدای راه آزادی و ...شیخ محمدعلی یعقوبی (1385-1313 ه) شاعر معاصر شیعی و عراقی، با تاثیرپذیری از شرایط سیاسی و افکار و رخدادهای زمانه خود، دوره ای دیگر از ادبیات سیاسی و انقلابی را رقم زده است. بدین ترتیب، نوشتار پیش رو ضمن بیان مضامین شعری شیخ، درصدد آن است تا به تشریح و تبیین درون مایه های سیاسی انقلاب ایران درآثار وی بپردازد. یعقوبی با درایتی متعهدانه تلاش کرده است بخشی از حقایق تلخ سیاسی، و نیز دردها و مصایبی را که در دوران خود بر ملت ایران رفته است، ترسیم نماید؛ که با استفاده از این رهیافت، دیدگاه ها و رویکردهای استعمار ستیزانه و چگونگی نگرش وی در پردازش تحولات سیاسی کشف می گردد.

Keywords:

شعر معاصر عربی , یعقوبی , مضامین سیاسی , انقلاب ایران , پیوند فرهنگی , تحلیل محتوایی