انسان مفطور به فطرت خاصی است که او را به سوی اکمال
هدایت می نماید، اما درگذر ایام عواملی چون غفلت، معصیت، اعتقادات باطل و ... زنگاری بر این لوح می نشاند و از هدف غایی اش باز می ماند.
تفکر در
قرآن و هستی، به عنوان اولین و اساسی ترین راهکار تربیتی در زنگار زدایی فطرت پاک الهی ارایه گردیده است. بدون تردید مىتوان گفت هیچ کتابى در دوره تاریخ حیات بشر به اندازه قرآن، انسان را تشویق و امر به
تفکر و
اندیشه در تمام حقایق عالم، اعم از آفاقى، انفسى و شرعى نکرده است. خداوند در بسیارى از آیات، متفکران و آنان که در مقام فهم واقعیت اند، به بهترین صورت مورد تمجید قرار داده است و این باعث ظهور خودجوش ایمان پایدار، عمل صالح، صفات حمیده و اعتقادات صحیح خواهد شد. در این مقاله تلاش بر آن است تا با روش توصیفی- تحلیلی و با بکارگیری
قرآن کریم، متون مقدس اسلامی و با استفاده از شیوه های پژوهش دینی، به بررسی تاثیر
تفکر و
اندیشه در
هدایت انسان به سوی راه سعادت از منظر
قرآن کریم پرداخته شود؛ و به این سوال پاسخ داده شود که آیا
هدایت انسان در گرو اندیشیدن در جهان طبیعت و جهان انسانی است یا عواملی دیگر در این امر دخیل هستند.